Nic dziwnego, że w oczach niektórych widać było tamtego dnia prawdziwe przerażenie:
 |
| Julka |
Już sama idea pokazania obu, nie najłatwiejszych do zagrania spektakli z kilkuminutową tylko przerwą mnie przeraziła. Zresztą, nie było chyba wśród zespołu kogoś, u kogo nie można było dostrzec cienia strachu, bo przecież jeszcze nigdy nie robiliśmy czegoś takiego. Drżymy jak stadko galaret przed zagraniem jednego przedstawienia, a co dopiero przed dwoma naraz! Sama nie wiedziałam , o co bardziej się martwić: czy o sprawy techniczne, takie jak przeniesienie całej scenografii bez szwanku, czy też może o dobry przebieg trudnej do inscenizacji komedii.
 |
| Etiuda rurkowa - ostatnia próba |
Przy przygotowaniu sali było masę roboty, no ale nie powinno nikogo to dziwić - chcieliśmy wypaść perfekcyjnie. Jak przed każdym występem, nie obyło się bez wielu obaw i stresu, ale na szczęście wszystko poszło zgodnie z planem. Przerwa między spektaklami okazała się na tyle długa, że spokojnie mogliśmy zapomnieć o dopiero co zagranych „Krasnych” i zaserwować widzom najlepszy jaki tylko potrafimy „Bigos”! Udało się! Dowodem była żywo reagująca publiczność.
 |
| Scena z "Jak rozpętałem Bigos" |
Oklaski rozlegające się pod koniec drugiego spektaklu sprawiły mi radość, satysfakcję a zarazem ulgę. Po zakończeniu naszego występu zaskoczyliśmy widownię rozdając prawdziwy, z kapusty i mięsa, bigos. Byli tacy, którym tak zasmakowało nasze danie wieczoru, że zjedli kilka porcji - ku naszej uciesze! ;)
 |
| Prosimy częstować się!* |
Jestem pewna, że nikt z naszej załogi nie zapomni tego wyjątkowego dnia. Wszystkim przybyłym serdecznie dziękujemy, świetnie się dla Was grało! Pamiętajcie o nas – nowe występy oraz nowy spektakl, po przerwie na pracę, nadejdą!
*Wszystkie zdjęcia autorstwa Ewy Limanówki
Justyna P.
